Van Sanur naar Ubud

Vrijdag 2 Augustus

Gisteravond toch de koffer maar weer geopend om die wekker eruit te halen, want we moesten vroeg op. Het was natuurlijk alleen maar voor de zekerheid want wakker zijn we toch al voordat de wekker gaat, het is 07:15 en op de gang is er alweer beweging van vertrekkende mensen, de schoonmakers of andere die gewoon te vroeg wakker zijn, ik open de gordijnen en zie het bedden aantal die vrij zijn langs het zwembad alweer aardig slinken maar het maakt niet uit want wij worden om 09:00 opgehaald door onze chauffeur. We zoeken toch nog een beetje vertier hier en we weten precies waar we heen willen, om klokslag 9 uur zit onze chauffeur op ons te wachten of eigenlijk was hij er al eerder ik was iets later want er moesten nog spullen mee vanuit de kamer naar de bus en ik moest me natuurlijk even voorbereiden voor het “gehorrel”.        maar deze chauffeur is eigenlijk zo relaxt dat we de hele weg geen enkele keer “gehorreld” hebben of ons zo gevoeld hebben. Hij had in de lobby al aan San gevraagd wat we wilde gaan doen vandaag, San geeft de planning door aan hem en hij gaat het regelen zegt hij. 

We willen naar de Buddha to Buddha fabriek of eigenlijk heet het hier niet (meer) zo, door de vele toeristen die hier komen en de handel die ze mee namen naar Nederland en natuurlijk voor een meerprijs wilden verkopen heeft de maker van deze sieraden de naam verandert in “Best To Buddha” om de markt naar Europa open te houden en waardoor je dus de zwarte handel tegen zou gaan, althans dat is ons verteld, de zilverfabriek waar deze sieraden gemaakt worden heet “Saraswati Silver” bij aankomst zijn er een aantal mannen die buiten zitten en die verwelkomen je met een hartelijk welkom, waarschijnlijk zijn dit chauffeurs van andere toeristen maar wij zeggen vriendelijk gedag terug, dan loop je een klein straatje stijl omhoog en dan ben je bij de winkel en de fabriek, de winkel is aan de linkerkant en de fabriek zit rechts, er komt een jongeman aanlopen en die zegt dat we wel even in de fabriek mogen kijken en hij verontschuldigd zich meteen want er zijn maar een paar mensen aan het werk want morgen is een feestdag hier in Bali, dus zijn er al een aantal werknemers vrij vandaag, wij vinden dat niet erg en mogen dus gewoon vrij door de fabriek heen lopen, en fabriek klinkt dan weer heel groot maar dat is het natuurlijk niet, het is zeg maar net zo groot als een doorsnee woonkamer in Nederland, en ik denk dat er wel 40 mensen kunnen werken en die hebben allemaal hun eigen tafeltje en werkstoeltje, ik zie een man met een figuurzaag zitten en die is bezig om een ring te maken, naast hem zit een vrouw en die is met een ketting bezig, maar alles wordt dus met de hand gemaakt hier.    Hier en daar een hamertje, daar wordt wat geborsteld, op weer en ander plekje wordt het gepolijst en dan komt het merkje erbij, en zo word er hier dus gewerkt. Dan is het tijd om naar de overkant te gaan en de winkel te bezoeken, de kids en San staan een beetje verontwaardigd te kijken of dat wel de winkel is en ik zeg; daar kom je maar op 1 manier achter en dat is de deur open doen, doe je de deur open dan kom je in een soort walhalla aan buddha to buddha of dus eigenlijk best of buddha winkel terecht. Het is niet normaal wat hier allemaal aan zilverwerk ligt, de ene armband is nog mooier dan de andere en er ligt zoveel dat je er een soort hebberig van wordt, dat zal waarschijnlijk ook wel de bedoeling zijn van deze winkel, ik loop rechts de winkel in en zie een armband, doe hem om en hij zit meteen goed! Ik ben klaar!! Nu de rest nog.😂😂 De kids kijken hun ogen uit alsof ze voor het eerst meegenomen worden naar de Intertoys en iets uit mogen kiezen, maar er is teveel keuze, dus voor ze uiteindelijk uitgekozen hebben wat ze willen zijn we ruim een uur verder en dan moet ik nog gaan onderhandelen over de prijs🤔😳, ik zie die hoopvolle ogen mij aankijken van “pap je moet het wel Ff regelen hoor”                           aangezien ik nog steeds een omreken probleem heb, vind ik het lastig om zo snel te moeten rekenen denk ik, maar hier zijn ze zo gewend aan Nederlanders dat je de prijs al in euro’s aangeboden krijgt. De dame van de winkel schrijft alles op en ik schrik van de prijs, wat er nu voor ons ligt is bijna €900,- aan zilver!! Ik vind dat ineens toch wel veel geld voor een paar sieraden, ik word gerust gesteld door de kids want niet alles is voor ons, sterker nog bijna de helft is een bestelling😳☺️😂 mijn kids kijken nog een keer hoopvol naar mij en dan is het mijn beurd om te strijden voor de juiste prijzen. Normaal gaat dit vrij makkelijk maar in deze winkel weten ze natuurlijk ook wel dat de prijzen in Nederland misschien wel 4 of 5 keer over de kop gaan, dus heel veel ruimte om te onderhandelen is er niet want als ik het niet koop, dan koopt iemand anders het wel! Uiteindelijk komen we er wel uit en hebben we een paar mooie sieraden kunnen bemachtigen in deze snoepwinkel.

De chauffeur zit buiten nog keurig op ons te wachten ook al zit hij hier alweer anderhalf uur, maar goed hij hoeft toch nergens heen en wij hebben hem een halve dag ingehuurd dus hij vind het prima. We stappen in de bus en hij vraagt waar we nu naartoe willen en Gina heeft het hier al bijna een week over dat ze heel graag een mooie foto wil maken bij een waterval, nou die weet ik wel zegt de chauffeur en hij brengt ons bij de “Tegenungang” watervallen, dit is weer zo’n typische Balinese trekpleister en we zijn dus niet alleen, wat een mensen hier zeg!! We lopen eerst door een soort markt en komen dan bij een trap, een waterval heb ik dan nog niet gezien of gehoord, maar een aantal stappen van de trap af zie en hoor je ineens een prachtige waterval! Wat een plaatje en wat een foto’s kan je hier weer maken zeg! Oke het is geen zonsopgang bij de Bromo vulkaan maar ook dit natuurverschijnsel is er 1 om vast te leggen hoor. Het is gewoon bijna dringen om een selfie te kunnen maken, en je ziet daarom ook iedereen in een soort timelaps achtige snelheid verschillende poses en verschillende soorten gezichten trekken, wat er trouwens wel weer grappig uit ziet, wij doen natuurlijk hetzelfde😂😂 om bij de waterval te komen moest je een lange trap af naar beneden een soort van afdaling zeg maar, maar dat koste ons geen enkele moeite, helaas moet je diezelfde weg natuurlijk ook weer omhoog, ik hoor San nog zeggen tijdens onze afdaling “zie je die mensen? Die hebben ook geen conditie” en ik denk bij mijzelf “ja wacht maar tot wij weer naar boven moeten”☺️😳 dit blijkt toch nog een aardige klim te zijn kan ik je vertellen, halverwege kom je nog een kleinere waterval tegen en ook daar worden de nodige foto’s genomen en dan terug naar de bus, de dag begon weer redelijk bewolkt, maar de zon is er nu bij gekomen en het zweet breekt ons uit zeg!! hoe hoger we komen hoe meer we beginnen te zweten, en hoe meer we zelf op een waterval beginnen te lijken als dit nog 5 minuten langer duurde dan willen de toeristen met mij op de foto zo’n waterval ben ik geworden.😂😂 we zien de bus en de chauffeur staan en weten niet hoe snel we de bus met airco in moeten springen, nog na druppelend van het zweet hang ik zowat met mijn hoofd in de airco van de bus, de chauffeur vraagt wat we willen en het enige waar ik nu aan kan denken is een zwembad of een glas ijskoud water, ik zie al bijna een fata morgana van een zwembad met allemaal glazen ijskoud water erom heen, en ik kom op handen en voeten aan gekropen om net daarvoor te merken dat het dus niet echt was maar een fat morgana😳 sorry we dwalen weer af in mijn fantasie. We willen eigenlijk nog naar een lokale markt want die hebben we nog niet gevonden, je wil toch nog iets blijvends meenemen voor thuis, of misschien nog even een fris T-shirt kopen want die zijn zo goed als op. De chauffeur brengt ons naar een soort van overdekte markt, dit is niet precies wat we willen maar gaan toch even kijken, het lijkt een soort van kruising tussen de Balinese zeeman en Action, veel voor weinig zeg maar. We struinen door de winkel maar Joël heeft het al gauw gezien, en die weet niet hoe snel hij weer naar buiten moet, Ryan houdt wel van dit gestruin dus die kijkt nog rond, San en Gina doen hetzelfde en ik pendel een beetje tussen Joël en de rest door.

Tijd om te gaan vinden we, eigenlijk zit onze planning er al op want we hebben alles al gedaan wat we wilde alleen we hebben nog 2 uur de beschikking over onze chauffeur dus doen we een beetje sightseeing langs het strand (hebben we daar ook nog een foto van) nog een enorm beeld van “Brahma” op een rotonde  en nog even een kleine tempel bekeken en toen was er precies 1 uur voorbij, we zijn er klaar mee en willen toch echt nog even bij het zwembad in de zon liggen dus zeggen we tegen de chauffeur dat hij ons terug kan brengen, zoals ik al eerder zei is er dus geen “gehorrel” aan te pas gekomen vandaag en eerlijk gezegd hoeft dat van mij ook niet meer! We bedanken de chauffeur, ik geef hem een fooitje en hij geeft mij een kaartje en ik kijk hem vragend aan en hij zegt; als je ooit weer in Bali komt bel mij dan en ik ben jouw chauffeur, blijkbaar vond hij ons leuk of wil hij gewoon ons geld hebben en ons een goed gevoel geven. Ik ga uit van het eerste en we hebben er sinds vandaag dus weer een “verre” vriend bij😂 

De volle bedden van de ochtend zijn allemaal aardig leeg geraakt dus dat betekent 1) of dat er weer veel mensen vertrokken zijn of 2) mensen zijn naar het strand gegaan, ons maakt het niet uit want daardoor hebben wij een heerlijk plekje aan het zwembad. Dus nog even de middag stralen van de zon pakken en dan is het alweer bijna avond, dat is af en toe nog steeds een beetje raar met de wetenschap dat het in Nederland pas 11 uur in de ochtend is. Maar goed het zijn nog een paar dagen en dan zijn we weer in Nederland en is er dus geen tijdsverschil meer. De vraag voor vanavond is; wat en waar gaan we eten? We hadden gisteren van onze lokale travel agent Marcel nog gehoord dat er een goed restaurant of eethuis zoals ze hier vaak heten een paar 100 meter verder op zat en de naam is “Batu Jimbar” en goed gelovig als we zijn gaan we daar een hapje eten, en nemen we nog even de dag door en de kids denken al aan Alphen en maken al plannen voor als ze terug zijn in Nederland. Ik ben daar totaal nog niet mee bezig want ik leef sowieso altijd van dag tot dag en dat is nu dus niet anders. Het is niet zo dat ik hier wil blijven maar ik hoef ook voor mijn gevoel nog niet naar huis, ik weet natuurlijk ook wel dat er tijd van komen en van gaan is en dat het dagelijkse leven er ook weer aan begint te komen, maar voor nu wil ik daar gewoon nog even niet aandenken. Het feit is alleen wel dat het morgen onze laatste volle dag is en dan gaan we terug. Dat betekent dus nog 1 dag een kleurtje pakken en dan de koffers pakken. Ik denk dan graag even aan de afgelopen paar dagen en hoe frappant het eigenlijk is dat je 2 vakanties in 1 reis maakt, denk daar maar eens over na, aan de ene kant van de vakantie heel intensief en aan de andere kant van de vakantie heel relaxt.      

Ik mag wel zeggen dat dit echt een hele indrukwekkende vakantie geweest is met verschillende emoties, zowel voor mij zelf als voor San en de kids, zo kon ik de afgelopen dagen heel goed zien en hoe de kids hem beleeft hebben, ze hebben toch ook elke dag foto’s en video’s gemaakt voor hun vrienden en voor zichzelf voor als ze straks weer thuis zijn. Dat zegt best veel vind ik, het grappige is wat Gina van de week tegen me zei, ze zei namelijk; “nou pap we zijn nu al een paar dagen in Bali, ik ben bijna vergeten wat we allemaal al gedaan hebben”, dat is natuurlijk niet zo, want ik weet dat ze zich dit nog heel lang gaan herinneren en ik hoop oprecht dat ze ooit zullen zeggen misschien wel tegen hun eigen kinderen als het zo ver is (hoeft nog even niet hoor, want opa worden kan later ook nog😂😂) we hebben in 2019 zo’n gave vakantie gehad met mijn ouders!! Dat was zo’n bijzondere vakantie zo met elkaar. En dan denk ik bij mezelf “ook daar hebben we het voor gedaan” het was niet alleen maar om te kijken waar mijn roots nou vandaan komen maar juist ook om 1 hele speciale reis te maken met elkaar en als je dan (waarschijnlijk) nog 1 keer met elkaar op vakantie gaat zoals nu dan mag hij ook speciaal zijn. 

We rekenen af bij “Batu Jimbar” en lopen nog 1 keer langs de eetgelegenheden en de winkeltjes en lopen dan langzaam aan weer het hotel in, we checken nog even onze social media apps en maken ons dan weer op voor de nacht. Het bleek toch wel een intensieve ochtend geweest te zijn want iedereen is het wel een beetje zat geworden dus we zoeken de kamers op en gaan nu lekker ons bedje in.  Voor nu zeg ik vanuit Sanur, Bali, nog een fijne dag en tot morgen..☀️🌴 

Groeten, 

de Broekies