Sanur

Zaterdag 3 Augustus 

Dit is hem dan, onze laatste volle dag in Sanur, Bali. Dat betekent automatisch ook 1 van de laatste keren dat ik een blog zal schrijven over Bali, morgenochtend zijn we hier ook nog wel maar dan om 12:45 worden we opgehaald en dan worden we naar het vliegveld van Denpasar gebracht, het is nog steeds iets waar ik nog niet aan wil denken, want dat betekent dat de vakantie echt over is en dat alles alleen nog maar een herinnering is, dat is het nu natuurlijk ook al want Bandung is gewoon alweer 11 dagen geleden en de Bromo vulkaan is ook alweer 5 dagen geleden!! Dat zijn voor mij toch wel de hoogtepunten geworden van deze reis zonder de rest van de dagen uit te vlakken of minder leuk gevonden te hebben. Het is gewoon het gevoel en de emotie die die 2 hoogtepunten voor mij gebracht hebben. Vonden we dan alles leuk en is dan alles alleen maar goed gegaan? Nee natuurlijk niet! Maar alles bleef binnen de perken, niet iedereen voelde zich elke dag even leuk of gezellig, en niet ieder hotel beviel even goed als de ander, en op onze laatst “gehorrel” rit van Kalibaru naar Sanur reed onze Max “Gigi” verstappen zo hard op een treinovergang af en dus niet op tijd of niet hard genoeg kon remmen dat Joël letterlijk en figuurlijk tegen het plafond van de bus aan vloog en datzelfde gebeurde met onze koffers waardoor er 1 koffer kapot gegaan is, dus nee niet alles is goed gegaan, maar dat kan ook niet, en dat hoeft ook niet! En nogmaals dit zijn de dingen die thuis of op een andere vakantie ook voorkomen. 

Op zo’n laatste “bakdag” als vandaag vraag ik me ook af wat zo’n laatste dag nog zal brengen, ik hoor dat Gina alweer plannen gemaakt heeft met haar vriendinnen, Ryan denkt al (zoals de hele week) aan de maandagavond slapen bij Malou en Joël is compleet zichzelf en houdt dan ook (bijna) alles voor zichzelf, hij geeft nog wel even door op welke dagen en evt welke uren hij wil werken en dan het liefst nog niet op aanstaande dinsdag want dan kan hij nog even relaxen🤔😳 San heeft inmiddels de boodschappen al besteld bij de Hoogvliet en de eerste wasjes draaien al in haar hoofd😂😂 ik kijk nog even naar de palmbomen en neem snel een duik in het zwembad want het is toch alweer heerlijk warm hier bij het zwembad. Ik dobber een beetje in het water(want baantjes zwemmen is niet leuk) en neem nog even het hotel in me op, ik kijk omhoog en zie een plek waar ik nog niet geweest ben ,ik loop naar het hoogste gedeelte van het hotel, wat eigenlijk de “Tsunami route” is zeg maar. Nou werden wij vanmorgen wakker en las ik in 1 van de reacties(dank je wel Jeroen) op mijn blog van gisteren dat er een aardbeving is geweest van 6,8 op Jakarta en dat er een mogelijk Tsunami gevaar was op Java en Sumatra, wij merken hier  op Bali niks van. maar als je dan naar boven gaat en je zit die bordjes hangen dan denk je daar toch even over na, San wil dan ook zodra het kan even met het thuisfront facetimen om te laten weten dat hier niks aan de hand is, gelukkig is het FaceTime gesprek om 08:30 (Nederlandse tijd) en het thuisfront heeft er nog niks van meegekregen en ze zijn dus ook niet (onnodig) ongerust.

Als je dan eenmaal boven bent dan heb je echt een prachtig uitzicht over het zwembad en ik maak daar ook meteen maar even een foto van, ik kijk naar de andere kant van het hotel en daar zie je het normale leven van Bali, met de mooi versierde straatjes van de lokale bewoners,  het is namelijk vandaag een feestdag op Bali genaamd “Kuningan” dit is het feest waarin de lokale bevolking gelooft dat de “geesten” van de voorouders die hier ooit geleefd hebben terug komen. dit betekent ook de overwinning van het goede op het kwade, en het is belangrijk dat deze geesten worden verwelkomd door gebeden en offers. Terwijl ik dus nog een foto maak van de mooie straatjes besluit ik om er vanmiddag even een kijkje te gaan nemen. Deze straatjes lijken moeilijker te vinden dan ik dacht, of ik ben gewoon de verkeerde kant opgegaan, ik duik een paar straatjes in maar kan het echt Ff niet zo snel vinden. Ik had San achtergelaten bij een massage huisje waar je er hier talloze van hebt en ze laat haar gezicht masseren en een gezichtsmasker aan brengen, ik ga daar natuurlijk niet zitten wachten.ik wil nog graag een vlag van Indonesië meenemen en ga nog snel op zoek naar zo’n kraampje langs de weg waar ze alleen maar vlaggen van Indonesië, die kraampjes langs de weg daar heb ik er in Java wel honderden van gezien en dus ook wel 100 keer de gelegenheid gehad om er 1 te kopen alleen niet gedaan, en net nu ik er toch nog 1 wil kopen kom ik ze nergens meer tegen😢 er zijn zoveel winkeltjes hier en niet 1 verkoopt een vlag, ik hoop dat als we morgenmiddag opgehaald worden nog zo’n kraampje tegen komen, wat ik trouwens wel verwacht en hoop want ik heb er toevallig gisteren nog 1 gezien maar toen heb ik de chauffeur niet laten stoppen, ik vond dat raar om de man ineens te laten stoppen en nu heb ik er toch een beetje spijt van☺️ 

De dag verloopt zoals alle andere dagen weer redelijk snel voorbij, zelfs nu de middag alleen maar hangen bij het zwembad geweest is want dat is wat er uiteindelijk gedaan is vandaag, het is toch een hele stap van “gehorrel” naar “gehang” en ik merk dat het klaar is, er staat niks meer op de planning en alles is geweest en gedaan wat we wilde doen, dus ook voor mij zit er niks anders meer op dan ook maar aan de terugreis te gaan denken, want dit hou ook ik geen dagen meer vol. Het is ook nog eens een half bewolkte middag, dus ik denk dat ook de zongoden langzaam afscheid aan het nemen zijn van ons, het zwembad is half leeg, dus dat helpt ook niet aan de sfeer mee. 

Het is inmiddels alweer tijd om een verdieping hoger op te gaan zoeken en ons te gaan opfrissen voor de avond. Om de keuze niet zo moeilijk te maken, besluiten we om in het hotel te blijven eten, want we hebben nog 1 kleine verrassing voor de kids en dat is een pedicure met voetmassage en dat is praktisch naast het hotel. De mannen weten natuurlijk niet wat ze mee gaan maken, want die hebben nog nooit een pedicure behandeling gehad. We hebben ze natuurlijk wel een beetje voorbereid want anders bleven ze in de kamer. We lopen langs het eerste massage huisje waar San vanmiddag haar gezicht heeft laten reinigen en masseren want daar hadden we een soort mee afgesproken maar blijkbaar is de communicatie niet optimaal geweest. er zijn maar 2 vrouwen aan het werk en wij zijn met 5 personen. Dan is het hier heel simpel, dan laten ze je of gewoon gaan of er wordt een blik open getrokken met allemaal van die kleine vrouwtjes( en dat bedoel ik niet negatief want ze zijn echt klein) maar bij die eerste zeggen ze gewoon niet genoeg personeel te hebben, dus moeten we naar een ander, nou zijn er dus vele dus dat komt wel goed, we lopen nog een klein stukje door en dan komen we bij de volgende en daar zitten 3 vrouwen buiten en het lijkt erop alsof ze op ons zitten te wachten, ze vragen wat we willen en wij vertellen wat we willen en ja hoor ergens achter uit een hoekje komt een vierde vrouwtje aanlopen en er wordt een telefoontje gepleegd en nog geen 2 minuten later stopt er iemand op een scooter voor de deur en er stapt een vrouwtje af en daar is nummer 5. De mannen gaan in een stoel zitten en kijken een beetje om zich heen met zo’n groot vraagteken boven hun hoofd en laten het maar over zich heen komen, ze krijgen eerst en voetenbadje dan worden de voeten afgedroogd, de nagels geknipt, enz. Gina krijgt zo’n zelfde behandeling alleen is die met 10 a 15 minuten klaar, en moet ergens anders gaan zitten want er is een nieuwe klant binnen gekomen. dus Gina is eigenlijk een soort teleurgesteld want wij zitten er allemaal nog en zij moet toekijken. Na de pedicure vragen de vrouwtjes nog of wij (de mannen) nog een voetmassage willen en weer zie ik datzelfde grote vraagteken boven het hoofd van die jongens en ik zeg doe maar, die vrouwen zijn blij want ze verdienen nu gelijk iets meer maar belangrijker is dat ze nog wat langer aan die jongens mogen zitten want ze zijn redelijk onder de indruk van de jongens.☺️ Natuurlijk proberen deze vrouwen ook wel met je te praten en daar waar het op Java vaak lastig was om iemand te spreken die Engels kon, proberen ze het hier wel en we krijgen dan ook wel weer de standaard vragen over ons heen maar dat vinden wij niet erg, en dan komt de vraag waar wij vandaan komen en als ik dan zeg dat we uit Nederland komen dan hoor je (en dit is niet gelogen of verzonnen) gewoon in koor en best wel hard en “ oooohhhh” zijn wij Nederlanders dan toch echt zo speciaal of gaat het alleen om ons(zonder arrogantie dan hè) de  dames zijn 1 voor 1 klaar en wij kunnen na het afrekenen onze weg terug nemen naar het hotel en ons opmaken voor de laatste nacht in en op Bali! Morgenochtend is het nog even een bakkie doen, dan nog een massage inplannen, ontbijten, de koffers inpakken en ons definitief klaar maken voor de terugreis. De vlucht waar de kids het meest tegen opkijken. Want voor de thuis blijvers en de lezers, het wordt weer een lange reis met waarschijnlijk weer wat “gehorrel”  alleen dit keer in het vliegtuig. Dus mocht ik morgen toevallig geen blog posten dan komt dit omdat ik nog in de lucht zit, maar ik beloof jullie dat als we geland zijn ik jullie nogmaals zal vermaken of vervelen met een blog. Dus voor nu vanuit Sanur, Bali, zeg ik welterusten en tot morgen of overmorgen. 

Groeten, 

de Broekies