van Bandung naar Wonosobo

Het is woensdag 24 juli en het is half 6 in de ochtend lokale tijd, dat betekent dat de meeste van jullie net in jullie eerste remslaap zitten want dan is het 00:30 in nederland. We zijn precies op tijd klaar als om 6:30 onze gids staat te wachten bij de receptie, ook hij is keurig op tijd. Het grappige is dat mij altijd verteld is dat indo’s nooit op tijd zijn, en die smoes gebruik ik dan ook regelmatig als ik ergens te laat kom dat ik er niets aan kan doen maar dat het aan een deel van mijn afkomst ligt😂😂 daar heb ik hier dus nog niets van gemerkt, de mensen die ons begeleidden zijn liever te vroeg dan te laat. Ik hoop dat als ze vrij of thuis zijn ze iets minder op tijd zijn want anders kan ik deze smoes nooit meer gebruiken☺️🤪 

Onze gids staat dus te wachten bij de receptie, wederom voel ik mij een REUS!! er staat een klein (wat ouder) mannetje te wachten hij heeft het koud denk ik wat hij heeft een muts op en een bodywarmer aan, wij hebben daarentegen een korte broek en een T-shirt aan, maar goed we stappen in de bus en rijden door Bandung althans dat proberen we, ik heb al vaker iets gezegd over hoe ze hier in het verkeer rijden en het blijft mij verbazen, het rijd allemaal zo dicht op elkaar en naast elkaar en het gaat gewoon niet fout, af en toe hoor je een toeter of een fluitje maar dat is het, je ziet geen boze mensen die hun middelvinger opsteken zoals bij ons gebeurd als je al per ongeluk verkeerd voor sorteert. Het duurt even voor we deze drukte uit zijn en komen dan langzaam aan in de buurt van het station, je merkt ook hier weer dat de Nederlandse invloeden aanwezig zijn want een station heet dus gewoon “Stasiun” en een conducteur heet gewoon “kondektur”😂 onze gids loopt met ons mee om de trein voucher om te ruilen voor de trein kaartjes en hij wenst ons een goede reis, dan begint voor ons de zoektocht naar onze wagon en zitplaatsen, we lopen een aantal wagons voorbij en voor mijn gevoel zitten we ongeveer aan het einde van de trein, met 5 koffers door een trein lopen is niet echt makkelijk maar het lukt, we moeten naar “eksekutif” en dat klinkt best luxe, dus de angst die de kinderen hadden dat ze misschien wel tussen de kippen en de geiten zouden zitten is hiermee ook weer weggehaald😂😂 we komen in een trein coupe die er ook best wel luxe uitziet met ruime stoelen, een  voetensteun en een stopcontact om evt je mobiel op te laden want die dingen gaan nogal snel leeg althans bij de kids. We zoeken onze stoelen en gaan lekker zitten. 

We verlaten Bandung vandaag en dat geeft me toch een klein beetje een dubbel gevoel aan de ene kant wil ik nog veel meer zien van Java maar ik had toch ook nog wel wat meer tijd in Bandung willen zijn ik merk dat de rest dat natuurlijk niet heeft maar dat is logisch, Joël en Ryan zitten al in de “en door” modus want die kijken nogal tegen de treinreis op vooral vanwege de tijd die zie hierin moeten zitten. De trein vertrekt mooi op tijd en de reis zal waarschijnlijk zo’n 6 uur duren voordat we bij stasiun kutoarjo zullen aankomen. We zetten onze voeten op de voetensteun en klappen de stoelen naar de halve ligstand, omdat het nog vroeg is kunnen we nog wel wat slaap gebruiken en daar hebben we ook alle tijd voor, maar de omgeving is zo mooi dat van slapen nog niks komt. We rijden door de bergen en zien veel rijstvelden en lokale dorpjes die echt gewoon aan de rand van het spoor gebouwd zijn, dan een lange tijd weer niks en dan weer allemaal vel geverfde huisjes, de kleuren vallen echt op ik zie combinaties van paars met lichtgroen of oranje en groen, helemaal roze, groen of paars geverfd wat een grappig gezicht zeg, ook zie je zelfs begraafplaatsen langs het spoor. Daar zie je natuurlijk wel waar de mensen geld verdienen en een soort rijk zijn zeg maar middenklasse en je ziet ook de gebieden en mensen die gewoon ontzettend arm zijn althans dat vind en denk ik, Omdat je dat dan aan de kleding ziet en aan de rivieren die daar vol liggen met plastic, ik weet dat deze mensen niet anders gewend zijn maar ik blijf me afvragen hoe je zo kan leven, wij als westerlingen kunnen ons dat gewoon echt niet voorstellen. Op sommige momenten denk je daardoor dat ze hier nog niet zover wij zijn als wij maar dat is niet waar want hoe klein de huisjes ook zijn, iedereen heeft een telefoon en allemaal hebben ze internet.

Ik wil eigenlijk zoveel mogelijk zien maar besluit om toch maar even te gaan slapen, ik ga nog even naar de wc in de trein en dan zie ik dat Gina op mijn stoel is gaan zitten, ze zat vanaf het begin van de reis naast een reisgids die met Duitse mensen meereist. Als ik wakker word begint deze gids tegen mij te praten in het Nederlands hij verteld mij dat hij tot 5 jaar geleden heel veel Nederlandse mensen heeft begeleid maar daarna alleen nog maar mensen uit andere delen van de wereld, hij wil graag met mij praten want hij was het Nederlands bijna verleerd, ik vind dit uiteindelijk wel meevallen want hij spreekt best goed Nederlands en we praten over hoe de mensen hier leven en of er veel armoede is hij zegt dat het er wel is maar dat het best wel mee valt maar de mensen zijn wel gelukkig!! ze hoeven hier geen huizen te kopen zoals bij ons maar ieder huis is gewoon privébezit/eigendom. De mensen die langs deze reis wonen leven veelal van het verbouwen van rijst, mede door hem weet ik nu bijna het hele proces van de verbouwing van rijst, ik ben nu bijna expert op dit gebied😂😂 na 6,5 uur reizen in de trein zijn we aangekomen op stasiun Kutoarjo en daar staat onze “nieuwe” gids en chauffeur op ons te wachten, we moeten nu nog 2 uur met de bus naar Wonosobo, we gaan dwars door de bergen omhoog en het word een rit die we niet snel zullen vergeten want deze chauffeur heeft volgens mij niet heel veel geslapen en ziet er moe uit😳 de reis naar het hotel duurt daardoor ook langer voor mijn gevoel dit is natuurlijk niet zo omdat de wegen in de bergen echt slecht zijn, en we maar blijven klimmen. Uiteindelijk komen we aan bij het hotel. We checken in en we gaan naar onze kamers toe. na de eerste 2 hotels moet ik eerlijk zeggen dat dit hotel mij enigszins tegen valt, dit komt ook door de lange reis en het niet of nauwelijks eten van vandaag want we waren al uit ons vorige hotel voordat we konden ontbijten. Het is inmiddels 17:45 lokale tijd dus wij gaan snel een restaurant opzoeken waar we kunnen gaan eten. We horen van onze gids dat we naar restaurant Asia moeten dus dat doen we dan ook, Ryan voelt zich door de reis niet lekker en moet deze culinaire hoogstandjes aan zich voorbij laten gaan helaas. Joel wil graag saté en het liefst met patat en gek genoeg hebben ze het ook nog, we eten onze borden leeg en gaan terug naar ons hotel. Omdat het al donker is en wij niet weten wat er te doen is in de buurt en of er überhaupt wel iets te doen zoeken we lekker onze kamers op, want een warme douche is ook wel ff lekker. Morgen gaan weer vroeg uit de veren en gaan we naar de tempels toe.

Dus vanuit Wonosobo zeg ik tot morgen!! 

Groeten,

de Broekies