Van Kalibaru naar Sanur Bali

Dinsdag 30 juli

Na de bijzondere dag van gisteren is het afscheidsdag, we gaan afscheid nemen van Gigi en van Kasum. Die brengen ons vandaag nog naar een plantage en naar de boot en dan gaan zij direct terug naar Yogyakarta dat is een reis van bijna 16 uur😱 dus voor hun nog geen ontspanning vandaag. Ze hebben wel allebei goed geslapen zei Kasum want ze sliepen in hetzelfde resort als dat wij deden, speciaal voor de begeleiding van de toeristen, ontbijten doen ze dus ook niet bij ons maar in een ander verblijf, ik vind dat best raar wat mij aangaat kunnen ze gewoon met ons mee-eten maar goed, Ryan had gisteren al verteld dat hij een “Megabat” vrij vertaald een “Megavleermuis” of “vliegendehond” had zien hangen in een boom en dat hij echt groot was. Het is 10 voor 4 als we wakker gezongen worden door de lokale moskee er moet daar wel een enorme geluidsinstallatie op het dak staan want het is niet normaal hoe hard dat binnenkomt, om 4:45 is de moskee vol gezongen en stopt het gezang, ik ben er niet echt wakker van geworden want ik wil toch nog wel een paar uurtjes slapen dus negeer ik het geluid. Maar om 06:20 wordt ik wakker van de toeterende trein die dichtbij ons resort voorbij komt, ik vind het niet erg want we hebben gisteren zo’n lekkere massage gehad en ik heb al met al toch nog ruim 9 uur geslapen, dus ik ben klaar voor ons volgende eiland. Ik loop naar het huisje naast ons want daar liggen de kids, ik klop op de deur en geloof het of niet ze zijn alledrie al wakker dus ik vraag verbaasd: zo zo allemaal al wakker en gelijk beginnen ze over de moskee en de trein ze zijn er blijkbaar minder blij over dan dat ik was☺️😂 de mannen van het resort staan al klaar voor de deur om onze koffers aan te nemen en ze op hun transport karretje te leggen maar we zijn nog niet helemaal klaar, dus gaan ze gewoon voor je deur zitten wachten en kijken of je al klaar bent, ik heb dit eerder meegemaakt dacht ik maar waar was dat ook al weer, oja bij de gouden wok in Boskoop, toen waren we als enige gasten nog over en gingen ze ook zo kijken naar ons, dat vond ik toen heel irritant, maar nu boeit het me niet😂 we zijn klaar om naar het ontbijt te gaan, we geven de koffers aan de mannen en lopen richting de ontbijtzaal waar we gisteravond nog heerlijk gegeten hebben met elkaar.we lopen ook langs Kasum en die is alweer net zo vrolijk zoals we hem de afgelopen dagen hebben leren kennen, ik vertel hem over de megabat en hij zegt met grote ogen “ja!! Hij is weer!!” En daar in diezelfde boom als waar Ryan hem zag hangen, hangt hij weer en wat is dat ding groot zeg, Kasum zegt dat hij hier hoort en dat het een soort van huisdier is en dat hij tam is, er staat een vrouw bij die in dit resort werkt, ze heeft werkhandschoenen aan en begint hem gewoon te aaien, kasum doet dat ook maar naar hem maakt hij een bijtende beweging en kasum daagt mij ook uit om het te doen maar vriendelijk zoals ik ben bedank ik er netjes voor😳 In het restaurant (wat trouwens gewoon buiten is) zitten nog wat Nederlanders het is een wat oudere vrouw en een wat oudere man met hun kinderen, iedereen verlaat de tafel maar de oudere vrouw blijft zitten, de rest van die familie komt langzaam aan terug als de man verteld dat vandaag ook zij afscheid gaan nemen van dit resort, dit is vort de oudere vrouw een hele zware opgave blijkt uit het feit dat ze hier dus 3 weken gezeten hebben en eigenlijk dus elk jaar hier zitten en zal ze dus afscheid moeten nemen van iedereen hier op het resort, het is echt aandoenlijk als je het ziet. De man is bij ons aan tafel gaan staan en verteld aan ons dat dit resort onderhouden wordt door mensen die vroeger hier mochten komen werken, er was altijd wel een soort rangschikking, want hoe beter je Nederlands kon praten hoe een hogere functie je kreeg, ik vind dat toch weer interessant om te horen. We moeten gaan zegt Kasum, we hebben nog een plantage te bezoeken vandaag en hij zal natuurlijk ook wel graag naar huis willen, dus we stappen in de Isuzu. We hoeven maar een paar minuten te rijden of we zijn al bij de plantage, we worden er echt niet normaal hartelijk ontvangen door de vrouw des huizes, ze ontvangt ons met een “Hartelijk welkom” we krijgen een soort van broche opgespeld en de tour gaat beginnen, we komen bij een tafel aan waar allemaal kruiden liggen en ze verteld alles over wat erop deze plantage verbouwd word, op de tafel liggen dus: nootmuskaat, kruidnagel, cacao, koffiebonen, kaneel, gember en nog veel meer. Alles wordt hier verbouwd en dus ook verkocht. We volgen haar over de plantage en echt alles wat ik net genoemd heb kom je hier tegen, op een gegeven moment komen we haar zoon tegen en die heeft ook een groep bij zich, hier zegt de vrouw ons gedag en wij lopen met de andere groep verder totdat we weer bij het begin aankomen. Daar staan een aantal tafels vol met de producten van de eigen plantage en er is koffie en thee, bij de koffie krijg je schoteltje met een oliebol gevuld met een soort ananas jam erin en er ligt lempur bij. Terwijl wij zitten krijgen de vrouwen een eigen gemaakte ketting om en wij als mannen krijgen allemaal een kroon op ons hoofd , gemaakt van jonge kokos bladeren. Dan komen ze nog langs met bloemstukken voor de vrouwen en worden we uitgenodigd om mee te dansen met de zoon en 2 vrouwen, ik moet dit natuurlijk gaan vastleggen op foto en video en kan dus (helaas) niet meedansen😂😂 Kasum heeft wel zin in een dansje en doet gezellig mee.we drinken ons drinken op en dan is het tijd om te vertrekken, we moeten ongeveer ander half uur rijden voor we de overstap maken en definitief afscheid gaan nemen van Kasum en Gigi, de andere bus staat al klaar en de afscheidsceremonie begint, nee hoor grapje we zeggen de mannen gedag en stappen over in de andere bus en gaan naar de boot, dit is voor mij weer het moment om alvast te beginnen aan deze blog, alleen nu is het de laatste keer dat we dus op Java zijn en dat zet me even aan het denken over een week lang blogs schrijven en wat me meegemaakt hebben, maar ik denk ook na over hoe het begon voor mij; de dagen voor we zouden vertrekken voelde ik me ineens ontzettend zenuwachtig worden, ik had geen idee wat we zouden gaan zien en wat we zouden gaan meemaken, hoe zouden de kids het vinden en hoe zou ik het zelf gaan vinden, ik had me expres niet echt voorbereid over waar we allemaal naartoe zouden gaan, persoonlijk wilde ik heel graag naar Bandung. Ik za de landing op Jakarta ook niet gauw meer vergeten op de 1 of andere manier deed het iets met me en ik kreeg serieus gewoon een brok in mijn keel en een traan in mijn oog, iets wat ik eigenlijk nooit verwacht had van mijzelf. Emotioneel ben ik normaal gesproken niet zo snel dacht ik maar er gebeurde gewoon iets met me op dat moment, datzelfde gevoel kreeg ik in Bandung, als ik het schrijf klinkt het gewoon heel gek, maar Bandung pakte me zeg maar, zeker toen we door Bandung heen liepen. Ik heb Bandung echt in mijn hart gesloten. De dagen erna heb ik nog vaak aan Bandung gedacht en gisteren bij de Bromo vulkaan was absoluut nog een hoogte punt!! Ik heb altijd de trots gehad van een Indo, althans dat zegt San altijd als ze is boos op me is of als ik weer eens mijn gelijk wil hebben😂😂 maar sinds ik in Bandung geweest ben, ben ik ook echt trots om Indo te zijn, ik heb andere mensen dit vaker horen zeggen, en zeker ook mensen die misschien meer Hollander zijn dan Indo, maar nu snap ik het. Ik zal echt niet ineens elke pasar malam plat gaan lopen als ik weer terug ben, maar ik weet zeker dat als ik er wel zou lopen ik me er (misschien) nog wel meer thuis zou voelen om de dingen die ik hier met mijn eigen gezin heb mogen zien en heb mogen meemaken. Het is tot nu al een onvergetelijke reis geworden. De kids relativeren het veel meer dan dat ik tot nu toe gedaan hen en ik kijk naar ze terwijl we op de boot zitten op het bovendek, zij hebben het over shoppen op Bali en het internationale eten in het hotel en ik hoor ze praten over thuis, ik schakel door naar hun en laat voor nu Java even achter me. Ik zie mijn kinderen een soort opbloeien op de boot, ik merkte vooral aan de Joël de laatste dagen dat hij totaal niet in zijn hum was en ik denk dat dat komt omdat hij niet kan wennen aan het eten op Java en dan dus ook te weinig eet, maar de echte reden zal Chloë wel zijn, hij mist haar erg, zegt dan niks of zegt alles op de verkeerde manier, hetzelfde merkte ik bij Ryan alleen pas toen Malou op vakantie ging naar Lloret de mar☺️ Gina kan het makkelijker plaatsen allemaal en is de hele reis zichzelf ze mist Joep ook maar kan het goed plaatsen allemaal. Hun gesprekken gaan verder over de dagelijkse dingen voor de komende 5 dagen en als we weer terug zijn in Alphen. De boot draait de voorkant naar Bali en daardoor kan ik nog 1 keer naar Java kijken, ik kijk nog 1 keer Java en zwaai er naar waarom weet ik ook niet😢😂 we naderen Bali en ga van het bovendek terug naar het onderdek en stappen in de bus vanaf nu is het nog zo’n 4 uur rijden voor we aankomen in Sanur. We rijden de boot af en komen langs een politie post, de chauffeur word een kant opgestuurd en gaat daar ook heen, hij moet zich even melden bij het loket om te laten zien dat hij toeristen bij zich heeft, althans dat is wat ik denk en in feite is het gewoon even geld betalen om niet gecontroleerd te hoeven worden anders krijg je een soort douane controle en daar heeft onze nieuwe gids “Junet” geen zin in dus geven ze het geld en kunnen wij snel door, binnen 100 meter gebeurd dit 3 keer, maar wij vinden het prima. We verlaten de haven en komen al snel door een soort van jungle, niet zo groot en hoog zoals we in java net gewend waren, de weg is hier vrij vlak en dan opeens zien we uit die jungle allemaal aapjes langs de weg zitten dit is zo’n grappig gezicht, maar we kunnen niet uitstappen voor een foto want het zijn wilde apen. De wegen zijn op Bali wel iets beter dan op Java maar dat zal ook komen omdat er veel minder mensen op Bali wonen. De reis duurt onverwacht toch langer dan ik gehoopt en gedacht had, dat komt ook omdat Bali weer een uur verschil is met Java, het is hier weer een uur later dan in Java. Uiteindelijk is het 19:00 lokale tijd als we aankomen in ons hotel. Dan is het in Nederland dus pas 13:00😳Het hotel ziet er groot en goed uit, er is alleen 1 klein dingetje die we morgen gaan proberen om te zetten en dat is de kamer, want San en ik zitten aan de ene kant van het gebouw en de kids zitten aan de andere kant van het gebouw. Dat is natuurlijk niet leuk, Maar goed dat gaan we morgen wel even regelen, voor nu is het lekker dineren nog even ontspannen en morgen gaan we als de zon goden ons goed gezind zijn lekker aan het zwembad relaxen. Dus voor nu zeg ik groeten uit Bali en tot morgen. 

Groeten, 

de Broekies