Van Kediri naar Malang

Zondag 28 juli,

Het is 6:15 als ik een soort van wakker word maar toch nog voor 3 kwart slaap, ik denk de wekker zal zo wel gaan en buiten hoor ik al mensen praten, het zijn de Aziaten die ook in het hotel aanwezig zijn en dan bedoel ik ook aanwezig!! Die mensen houden gewoon geen rekening met de rest van het hotel, aan de andere kant was ik toch al voor een kwart wakker. om 6:30 gaat onze vriend die steeds meer een vijand van ons word genaamd de “wekker” weer af, San is zoals elke dag de eerste die het bed verlaat en onder de douche springt, ik merk dat ik ook wel een soort uitgerust ben na die heerlijke massage van gisterenavond. Nadat San klaar is met douchen is het mijn beurt voor die heerlijke verfrissende douche, omdat we op tijd zijn hebben we ook alle tijd om even rustig te ontbijten, de kids zijn ook wakker en we pakken de koffers weer mee en gaan richting de receptie en ontbijtzaal. We vragen of ze ook verse jus d'orange hebben en warempel ze hebben het , alleen daar waar we gisteren nog konden kiezen of we er suikerwater in wilde hebben zit het er hier al in, sterker nog het is zo zoet dat mijn glazuur spontaan het glas in glijd😂😂 het is inmiddels alweer 8:10 en ik zie ineens onze eigen Max verstappen voorbij lopen, dus ook die is weer keurig op tijd vandaag.  Onderweg naar  het broodrooster zie ik een wat ouder stel binnenkomen en zij zien ons ook, de man is redelijk groot en draagt een T-shirt met een groot DAF logo erop ik denk bij mijzelf dit zullen toch geen Nederlanders zijn? Want ze zien er voor de rest vrij lokaal uit, maar een DAF zie je hier echt niet rijden, de vrouw loopt richting San en vraagt of wij uit Nederland komen, en zij dus blijkbaar toch ook, deze mevrouw vind het zo leuk dat ze maar blijft praten met ons, ze vraagt naar onze reis en wij naar die van hun, zij doen ook een reis door Java alleen zijn zij op Bali begonnen, ze zijn hier omdat ze 50 jaar getrouwd zijn en ook graag terug wilde naar hun roots, deze aardige mevrouw is zelf in de regio van Kediri geboren en haar man komt oorspronkelijk uit Surabaya, omdat San en ik al vooruit gelopen waren vraagt ze of wij met zijn 2en zijn en wij vertellen dat we met onze 3 kinderen zijn, ze vinden het bijzonder dat we dit doen, en dat vind ik ook nog steeds, oke ik moet eerlijk zeggen dat ik niet alles even interessant of mooi vind maar ik zuig het op als een spons en zet het als herinnering in mijn hoofd, ik weet dat San en de kids er net zo over denken. We gaan op zoek naar Kasum en zijn klaar om te vertrekken, maar net  als we in de bus willen stappen horen wij achter ons nog die lieve mevrouw zeggen; nog een veilige reis en veel plezier, we wilde jullie even uit komen zwaaien. We verlaten Kediri waar de drukke winkelstraat waar we gisteren liepen trouwens is afgesloten voor verkeer Kasum verteld ons dat het een autoloze zondag is en dat dat eigenlijk heel normaal is. 

Tijdens de ritten heb ik altijd tijd om deze blogs alvast voor te bereiden en heb je tijd om over dingen na te denken er zijn een aantal dingen die ik best grappig vind hier bijvoorbeeld de taal er zijn gewoon heel veel woorden die wij ook kennen zoals kantor Pos is postkantoor, Polisi is politie, ban is band en pom is pomp zoals je ziet halen ze bij sommige woorden een letter weg maar is het makkelijk, wat ik ook wel grappig vind is dat tussen de modernere winkels waren (nep) Nike schoenen en leren tassen verkopen zie je ook de laatste plaatselijke mode en dat is de kleding die wij in de jaren 80 droegen, maar het boeit ze gewoon niet, uiterlijk vertoon is hier gewoon niet aan de  orde, doe je je haar dan is dat prima, doe je het niet dan is dat ook prima. Wat ook apart is hierbij dat je dus nergens de grote olie maatschappijen ziet zoals shell of BP maar hier is maar 1 maatschappij die hier de baas is en dat is Pertamina en als laatste snap ik niet waarom er hier een toerenteller in de auto’s zit want daar waar ons geleerd is om de toeren zo laag mogelijk te houden, maakt het hier niet uit hoe hoog je de toeren houd😂😂 

Langzaam aan zijn we weer in het Tengger gebied aan het komen en zijn we weer naar een hoogte aan het klimmen waar je weer de mooiste uitzichten hebt over de rijstvelden, kijkend naar een redelijk actieve vulkaan genaamd “Welirang”het zijn een aantal vulkanen bij elkaar waarvan de grootste  “Ardjoeno’ genoemd wordt. De kleinere vulkaan staat aardig te roken en is dus ook redelijk actief op dit moment. We duiken weer even de jungle in richting Malang via een sluiproute die behoorlijk stijl naar beneden gaat en daarna weer omhoog. Het is hier trouwens echt mooi in de bergen want je hebt er weer verschillende plantages maar er stroomt ook een riviertje door de bergen heen die trouwens vol ligt met enorme stenen die door de stroming meegenomen zijn, vanuit de vulkanen. We komen weer langs verschillende dorpjes en Kasum weet over elk dorpje wel iets te vertellen, zo rijden we ook door het dorpje “Batu” wat “steen” betekent deze plaats is erg in trek voor mensen uit Surabaya want die komen hier dan in het weekend om te sporten, omdat het een berggebied is zie je veel mensen die gaan fietsen maar er zijn dus ook heel veel die aan paragliding doen. Het stadje Malang is in zicht en dat is ook meteen onze eindbestemming voor vandaag, Malang is ook weer een stad, die ook wel bekend staat als koele bergplaats. Deze plek ligt op 445 meter en heeft een uitgesproken Europees karakter, mede daardoor was het vroeger in de koloniale tijd een geliefd vakantieoord voor vele Nederlanders, het kan natuurlijk dan ook niet anders dat we daar iets van meekrijgen hier en dat is ook zo, We parkeren de bus bij Toko Oen, Mocht je in Malang ineens zin krijgen in een kroket, saucijzenbroodje of gevulde koek ga dan naar Toko Oen. Toko Oen bestaat al bijna 100 jaar en was vroeger zeer populair onder de kolonisten, wij gaan daar niet naar binnen want het is er op dit moment erg druk dus wij rijden door naar het hotel, we moeten extra vroeg naar bed vandaag want om 00:30 worden we weer opgehaald door Kasum en Gigi want dan gaan we naar de beroemde en ook nog steeds actieve Bromo vulkaan. Dus als wij weer op pad gaan is het bij jullie 19:30 in de avond. wij gaan maar even chillen en op tijd proberen een paar uurtjes te pakken voor het echte werk gaat beginnen. Maar na een paar uur chillen en een klein tukkie ben ik eigenlijk wel weer toe aan een beetje beweging en die Toko Oen is ook nog niet uit mijn hoofd verdwenen dus gaan San en ik een stukje wandelen het is eigenlijk best wel fris vanavond hier op 445meter, na een wandeling van ongeveer 10 minuten komen we aan bij Toko Oen, het is gelukkig iets rustiger dan vanmiddag en we gaan even naar binnen om te kijken er zitten wel wat Nederlanders maar het zijn vooral lokale mensen, de menukaart die wij krijgen hebben veel Nederlandse recepten op het menu, zoals huzarensalade, uitsmijter en kroketten, zoals ik al eerder schreef bestaat dit al heel lang. het is eigenlijk tegen m’n principes in maar ik ga toch die kroketten proberen, het duurt echter bijna 20 minuten voor ze klaar zijn en mijn Nederlandse ongeduldigheid begint omhoog te komen en precies dan worden er 2 nederlands/Indische kroketten gebracht ik had hier toch echt een soort naar uitgekeken en bij de eerste hap dacht ik nog “dat smaakt wel” Gina zegt dan altijd “de eerste hap moet je nooit geloven” en bij de 2e hap begin ik te twijfelen over de smaak ik snap heus wel dat dit geen “van Dobben of zoals onze Alphense                    “LeKroket” is maar ik kan de smaak gewoon niet plaatsen, ik zie aan San haar gezicht dat ze het niks vind en ze wil graag terug naar het hotel want we moeten zometeen alweer de bus in(het is 21:00 lokale tijd) ik eet mijn indokroket op en we gaan naar het hotel, onderweg nog even stoppen bij een IndoMaret om te kijken of ze nog mandarijntjes in siroop hebben voor de kids en dan snel het hotel in. Inmiddels is het hier 21:30 en gaan we toch maar proberen een paar uurtjes te pakken voor we gaan. Dus voor nu zeg ik vanuit Malang, Tot morgen.

Groeten, 

de Broekies