Stadstour door Yogyakarta

Het is vrijdag 26 juli de wekker is weer wakker om 07:00 en wij dus ook☺️ Wij zijn nog steeds  in Jogja zoals ze het hier ook wel noemen, we hebben een druk programma in Jogja want we moeten zoveel mogelijk doen voor de middag, want na de middag word het te druk om overal naar toe te gaan en wij willen graag in de middag naar de drukke Malioboro straat, dat is de winkelstraat van Jogjakarta.

Maar eerst gaan we naar het oude paleis van de sultan of ook wel “Kraton” genoemd dit paleis dateert uit 1755. We worden bij de ingang al opgewacht door een lokale gids die ons alles gaat vertellen over dit paleis, het is een oudere man ik denk zo ergens tussen de 75 en 80 jaar hij is gekleed in de traditionele kleding zoals hoort bij dit paleis, we beginnen de tour in de tuin van het paleis en onze gids verteld alles wat hij weet over dit paleis, maar omdat hij wat ouder is kunnen we hem bijna niet verstaan, hij spreekt wel redelijk goed Engels, maar soms kunnen we er geen touw aanvast knopen dus knikken we maar vriendelijk😇😉 wat we er wel uit kunnen halen is dat er 55 kantoren, een bibliotheek en een bar in zit voor als er koninklijk of presidentiële bezoeken waren. We gaan een gebouw in wat vroeger 1 van de kantoren was en daar begint het museum, ik zeg het misschien (te) vaak maar ook hier zie je Nederlandse invloeden weer rijkelijk aanwezig, wat je ziet is bijvoorbeeld de vazen die ze van Japan, China, Thailand en het Delfts blauw uit Nederland hebben gekregen , onze gids merkt dat wij toch wel het meest geïnteresseerd zijn in de stukken die uit nederland komen en geloof het of niet maar deze gids spreekt dus gewoon Nederlands😂 het is dan wel niet vloeiend maar zijn Nederlands is beter dan dat ik maleis spreek en opeens snappen we veel meer van deze man. Hij begint dan ook voluit te vertellen dat bijna alle sultans in Nederland gingen studeren daar zijn ook foto’s van en de meeste hebben dan ook in Leiden gestudeerd, maar ook de kinderen van de sultan gingen naar Nederland om te studeren en dat was dan of in leiden, Haarlem of Utrecht. Na alle bezichtigingen in het paleis neemt onze gids ons mee richting de uitgang van het paleis, we lopen over een plein en opeens wijst hij naar de lantarenpalen op het plein want die heeft de sultan van koningin Juliana gekregen weet hij nog te vertellen. Hij wenst ons nog een fijne dag en goede gezondheid en wij wensen hem hetzelfde, we lopen naar buiten en komen weer op een pleintje terecht waar onze              “kleine vriend” lekker een kopje koffie aan het drinken is, we gaan bij hem zitten en hij verteld ons nog dat dit plein wat omringt is door muren nog steeds van familie van de sultan is, en dat tussen de muren van het paleis en de stadsmuren nog kleine huisjes gebouwd zijn en dat daar nog steeds mensen wonen waaronder ook onze gids die ons rondleidde in het Kraton dat is ook de reden waarom deze man nog heel graag traditioneel gekleed gaat. Vroeger kregen deze mensen ook betaald maar nu niet meer, de huizen zijn wel weer eigendom, ze betalen geen belasting maar moeten wel betalen voor elektriciteit en water de rest is betaald door de sultan. We vervolgen onze rit en gaan naar een traditionele Batik fabriek. Een batik is zeg maar een geweven stof die voorzien is van decoratie, in deze fabriek word alles nog met de hand gedaan, binnen wordt ons verteld dat ze met een tekening beginnen dan gaat er wat wax overheen, dan krijgt de stof een basiskleur, en zo bouwen ze naar een eindproduct en alle tussen fases en kleuren worden eerst voorzien van wax voor ze een kleur krijgen. De mensen zitten in een vrij kleine ruimte bij elkaar, de eerste is aan het tekenen ( of eerlijk gezegd overtrekken) want alle “sjablonen” zijn al een keer gemaakt dus kunnen ze de blauwdruk natuurlijk opnieuw gebruiken, de tweede brengt de wax aan, enz, enz. Aan het einde van het eerste proces, dus voor er kleur op mag moet het eerst gecontroleerd worden door iemand, de man die dat moet controleren zit dus de hele tijd te wachten voordat er weer een Batik klaar is, dus dat is best een mooi baantje want hij kan lekker tussendoor de hele dag Facebook, instagram, Snapchat bekijken of zelfs de hele dag netflix kijken o nee dat zouden mijn kinderen doen😂😂 er staan ook 2 mannen in de hoek met allerlei kleurbaden en die doen de kleuren bepalen van de Batik, zo’n bad ziet eruit als een rechthoekige bak vol met verf wat zo dun is als water en waar ze dus de stroken van de Batik in wassen althans zo ziet het eruit. Daarna gaat het naar de spoelbaden en dan moet het 3 dagen drogen, dit proces moeten ze een aantal keer herhalen voordat de Batik klaar is, vanuit de fabriek leidden ze je direct naar de winkel en daar kan je dus van alles kopen, variërend van Sarong, overhemden, tafelkleden, zakdoeken, etc,etc. We krijgen een kopje koffie en zo worden we in de winkel gehouden om nog meer te kopen, we pikken er een aantal items uit en gaan dan snel naar de kassa. We vervolgen onze reis en gaan door naar een gedeelte in Jogja waar ze veel zilver maken, ook hier komen we in een klein fabriekje waar ze ook alles met de hand maken. We zijn eigenlijk best snel uitgekeken, dus willen we eigenlijk wel snel weg maar ook hier word je door een soort doolhof winkel geleid voor je de uitgang weer gevonden hebt. Het is tijd om zo snel mogelijk de bus in te gaan want we willen toch niks kopen, en we willen door naar onze volgende stop. Dat is namelijk Candi Prambanan, of ook wel de Prambanan Tempel. Deze tempel is de grootste hindoe tempel ter wereld en is omstreeks de 9e eeuw ingewijdt, de tempel is gewijdt aan de God Siwa en werd ook Siwagrha genoemd “het huis van Siwa”  er zijn hier 3 belangrijke hoofdtempels namelijk “Candi brahma” “Candi Siwa” en “Candi Wisnu” Candi Brahma is de God van het maken, volgens onze gids is hij nu met pensioen want alles is al gemaakt en door ontwikkelt grapt hij😀 Candi Wisnu is de God van de beschermer en hij moet ons overal tegen beschermen, deze God moet dus de komende jaren nog keihard aan de gang om ons tegen van alles te beachermen en Candi Siwa word ook wel de grote God genoemd of ook wel God van vernietiging en schepping en ook voor welzijn. Ik merk al vrij snel dat de kids er klaar mee zijn Want die weten dat er vanmiddag niks meer op het programma staat en die willen dus graag naar het zwembad, ik moet eerlijk bekennen dat het redelijk warm is vandaag (gelukkig niet zo warm als in nederland😇) maar alsnog is het lekker warm hier dus een duikje in het zwembad lijkt mij ook wel aangenaam. We willen net de tempel verlaten en er komen ineens een aantal Hindoes aan, nu word het interessant zegt Kasum want let op; vroeger kwamen de mensen hier om de goden te eren met bloemen en offers en giften, maar tegenwoordig heeft de nieuwe God het over genomen zegt hij, ik word getriggerd door hem en luister aandachtig, ik vraag hem over welke God hij het heeft en hij zegt het jammere aan deze God is dat hij niet echt een tempel heeft maar iedereen is helemaal gek van hem zegt hij en ik word nog nieuwsgieriger en voel me net een klein kind in winkel vol snoepjes waar ik niet aan mag zitten pas als hij klaar is met zijn verhaal mag ik een snoepje pakken zo voel ik mij en ik vraag hem: Kasum welke God bedoel je, hij begint breed uit te lachen, ik kijk naar zijn missende tanden en moet ook een beetje lachen en dan zegt hij: Het is de “Cyber God” en ik krijg een groot ? Boven mijn hoofd en hij zegt; ja let maar op iedereen wil nu op de foto met de goden en ze geven hem niks meer, maar willen alleen nog maar met hem op de foto😂 ik kan er wel om lachen en eigenlijk heeft hij nog gelijk ook, want waar ik ook kijk je ziet overal mobiele telefoons☺️ Maar goed we zijn er klaar mee en zijn toe aan ons middag programma en we vragen aan Kasum of we nog ergens kunnen gaan lunchen voor hij ons afzet bij het hotel, hij zegt dat dat wel kan en vraagt waar wij willen eten. De keuze is snel gemaakt en wij nodigen onze chauffeur “Gigi” en Kasum uit om met ons te genieten van de culinaire westerse keuken ook wel McDonalds genoemd want ja bami, nasi en rijst kan je hier elke dag eten en Joël kan wel elke dag McDonalds eten dus we rijden richting die gele M en nemen daar een lunch die opeens best zwaar op de maag valt, zeker als je de afgelopen dagen wat lichter gegeten hebt. We komen dus vol gegeten aan in ons hotel, we gaan even chillen en dan hup onze zwembroeken aan😂😂 terwijl de zon aan het ondergaan is hier horen wij dat het in Nederland niet uit te houden is en dat het gewoon 40 graden is😱😱 zo warm is het hier niet eens en dan denken we even aan jullie in Nederland en aan mijn werknemers die gewoon moeten werken in deze hitte, we hebben echt respect voor jullie geloof me. San haar gedachte gaat meteen uit naar de hondjes, hoe zullen die het hebben vraagt ze zich af!!  

Terwijl wij lekker ontspannen bij het zwembad zitten en even drankje nemen lag ik even na te denken over deze dag en ineens schiet de datum door mijn hoofd en ik denk bij mijzelf; hey dit is de verjaardag van mijn opa en terwijl ik dat denk, besef ik gelijk dat het eigenlijk best wel bizar is dat wij nu in Java zijn en hij hier dus ook geweest is. Is toch leuk om even bij stil te staan, soms maakt je hoofd een soort puzzel. We nemen Ff een drankje en bespreken even wat we nog gaan doen vandaag, eigenlijk wilde graag hier in het hotel wat gaan eten maar die gele M zit ons nog dwars dus we besluiten om nog even bij het zwembad te blijven en dan rond een uur of 5 richting de beroemde of beruchte Jalan Malioboro of Malioboro straat te gaan, dit is de winkelstraat van Jogja met traditionele winkels waar je (fabrieks) Batik of wayang poppen kan kopen maar natuurlijk ook de beroemde Amerikaanse ketens zitten er ineens tussen, we lopen over de straat en ineens word Ryan aangesproken door een man die meteen vraagt of wij uit Belanda (Nederland) komen blijkbaar herkennen ze in een lange (wat dat is hij) blonde gozer een Nederlander het was denk ik ook de makkelijkste gok ooit maar we rekenen het goed😁 hij begint te vertellen dat hij ook in Nederland op school heeft gezeten in Twente en begint zomaar een aantal provincies op te noemen die hij blijkbaar in zijn hoofd geprent heeft een beetje zoals mijn schoonvader ooit alle eilanden die hier liggen zo kan opnoemen😂😂we lopen snel door want voor je het weet moet je weer met een klas leerlingen of moeders en kinderen op de foto,  we zien een Starbucks en we hebben best wel trek in een Amerikaanse koffie want ik moet eerlijk zeggen dat ik de lokale koffie niet echt lekker vind behalve in ons hotel waar we nu zitten die is best lekker. De boys hebben dorst en halen in de lokale supermarkt een slush puppy, en willen graag mee want daar is goeie WiFi😂 we zitten even lekker in de luwte te genieten van onze frappucino’s en cappuccino. We FaceTimen even naar Nederland en feliciteren Carola en Nico met Dean zijn verjaardag en daarna nog even met Oma.dan is het weer hoog tijd om een stukje wandelen langs de lokale kraampjes en Gina ziet een man zitten met zonnebrillen en toeval is dat ze die al dagen aan het zoeken is, we kijken een beetje rond bij die kraam en we denken wel een leuke RayBan te zien, wij weten natuurlijk ook wel dat dit dezelfde (nep) RayBan zonnebrillen zijn als die ze in Turkije of Griekenland verkopen maar als we nog een keer goed kijken blijken dit toch echt wel andere zonnebrillen te zijn het zijn namelijk originele RayBali zonnebrillen😂😂 Gina past er een paar en vind er eigenlijk 2 best leuk, en dan begint het grote afdingspel, dus ik vraag aan die man wat zo’n bril moet kosten. Hij begint met 90.000 ik zeg natuurlijk veel te duur, hij vraagt hoeveel wilt u geven, ik zeg 6000 en hij zegt na veel twijfel ja is goed dus ik zeg tegen hem dat Gina er 2 wil dus ik bied 10.000 voor 2 en wil hem het geld geven waarop Joël en Ryan lachend weglopen want die denken die kerel is niet goed joh, ik rijk hem een briefje van 10.000 aan en ineens zegt hij no,no,no en ik zeg oke dan niet en we lopen weer verder maar we zijn nog geen 10 meter verder en Gina zegt; papa dit kan echt niet hoor want je wilde dus 2 zonnebrillen kopen voor 10.000 roepia en ik zeg ja dat is toch een goeie deal en Gina zegt; papa dat is nog niet eens €1,- vind je het gek dat hij dat niet wil doen en ik schiet in de lach en denk nee dat is wel een hele slechte onderhandeling voor hem maar op de 1 of andere manier krijg ik die omreken som niet in mijn hoofd, Joël en Ryan komen lachend naar me toe en vragen of hij akkoord gegaan was en van hun krijg ik hetzelfde te horen als wat Gina zei dus ik besluit terug te gaan naar die verkoper en bied hem mijn verontschuldiging aan en we starten de onderhandelingen opnieuw en komen tot een akkoord van 100.000 RP voor 2 brillen, omgerekend is dat nog geen €6,50 voor 2 originele RayBali brillen😂 Verkoper blij, Gina blij en ik dan ook natuurlijk, ik hoop dat Gina er nog een hoop plezier van mag hebben. We lopen nog even de straat door maar zijn er eigenlijk wel klaar mee want elke winkel ziet er hetzelfde uit, we lopen terug naar ons hotel en gaan ons weer klaar maken voor de nacht, morgen gaat die wekker weer om 06:30 uur en de kids beginnen door die wekker steeds meer te verlangen naar Bali en tellen de dagen af dat wij die wekker niet meer hoeven te zetten. Nu nog even lekker douchen, de airco uitzetten en dan maar weer gauw slapen want morgen hebben we weer een lange rit voor de boeg.

Dus vanuit Jogja zeg ik tidur nyenyak of ook wel slaap lekker en tot morgen.

Groeten, 

de Broekies.